سلام

خوبید؟ حال و احوال؟

چه خبر؟

تازگیها که داغترین اخبار مربوط به فوتبال و جام جهانیه و این حرفاست

خب ما هم انیجا اجبارا مجبوریم دونه دونه مسابقه فوتبال ها را دنبال کنیم(لابد میپرسید چرا اجبارا؟)

والا برا رو کم کنی

حالا چرا رو کم کنی؟ عرض میکنم خدمتتون

متاسفانه! بنده در یه کلاسی افتادم که هم کلاسی های محترم، اهل استرالیا،آمریکا،لهستان،آلمان،،اوکراین و انگلیس و بنده هم که از ایران

خلاصه اینکه ما هر روز مجبوریم بشینیم مسابقه های کشورهای همکلاس را تماشا کنیم، نقاط ضعف تیم را یادداشت و فردا که میریم کلاس به رخ همکلاسی محترم بیاریم

حالا نمیگم که من این وسط در این امر از همه مصممتر (خواهشا غلط املایی نگیرید) هستم و به همین جهت هم دشمنان زیادی پیدا کردم

خلاصه اگه فردا خدای نکرده زبونش لال فردا هم ایران ببازه من مجبورم حداقل یک هفته عزای عمومی بگیرم و کلاس نرم

روزی که مسابقه ایران و مکزیک بود ما هم مثل اونایی که ایران بودن ذوق و شوق زیادی اینجا داشتیم و در یک سالن تعداد زیادی از ایرانی ها جمع شده بودیم تا با هم بسی از فوتبال لذت ببریم

خب نیمه اول همگی کلی لذت بردیم

وقتی ایران گل زد خیلی ها از خوشحالی بالا پایین میپریدن و خیلی ها از خوشحالی اشک میریختن و خلاصه دیدن این صحنه توی غربت خیلی لذت بخشه

بچه هایی بودن که شاید تو تمام عمرشون یک ماه هم ایران نبودن اما با یه پرچم تو دستشون اینقدر هیجان داشتن که آدم واقعا لذت میبرد

اما براتون نگم از نیمه دوم....

وقتی گل دوم رو زدن همه امیدوارم بودن که ایران جبران میکنه، یکی میگفت الان 2 تا جاش میزنیم بهشون

اون یکی میگفت اصلا نگران نباشید بچه ها غیرتشون بیشتر از این حرفاست

ولی وقتی گل سوم هم خوردیم...

به هرحال درسته میگن فوتبال برد و باخت داره، اما فرصت مفت از دست رفت

بعد از فوتبال همون بچه هایی که اول با خوشحالی اومده بودن صورت هاشون خیس گریه بود

منم فکر اینکه فردا چجوری برم کلاس

به هرحال هرچند همه از برد فردا نا امیدن، اما من حداقل امیدم به مساویهو اگه خدا بخوادم که برد باشه چه بهتر

فردا هم باز قراره مسابقه را با ایرانی ها تماشا کنیم و حالشو ببریمممم

فعلا خداحافظ