سفارش تبلیغ
صبا ویژن
[ و فرمود : ] آن که به عیب خود نگریست ، ننگریست که عیب دیگرى چیست ، و آن که به روزى خدا خرسندى نمود ، بر آنچه از دستش رفت اندوهگین نبود ، و آن که تیغ ستم آهیخت ، خون خود بدان بریخت ، و آن که در کارها خود را به رنج انداخت ، خویشتن را هلاک ساخت ، و آن که بى‏پروا به موجها در شد غرق گردید ، و آن که به جایهاى بدنام در آمد بدنامى کشید ، و هر که پر گفت راه خطا بسیار پویید ، و آن که بسیار خطا کرد شرم او کم ، و آن که شرمش کم پارسایى‏اش اندک هم ، و آن که پارسایى‏اش اندک ، دلش مرده است ، و آن که دلش مرده است راه به دوزخ برده . و آن که به زشتیهاى مردم نگرد و آن را ناپسند انگارد سپس چنان زشتى را براى خود روا دارد نادانى است و چون و چرایى در نادانى او نیست ، و قناعت مالى است که پایان نیابد ، و آن که یاد مرگ بسیار کند ، از دنیا به اندک خشنود شود ، و آن که دانست گفتارش از کردارش به حساب آید ، جز در آنچه به کار اوست زبان نگشاید . [نهج البلاغه]
 
پنج شنبه 89 آذر 25 , ساعت 7:13 صبح

سلام.

تقریبا 3 سال از آخرین باری که اینجا نوشتم میگذره!!! باورم نمیشه!!!!!

امروز شاید بعد از 2 سال خیلی اتفاقی اومدم تو خونه سابقم!! دیدم چقدر گرد گرفته.

فکر نمیکردم پسوردمو هم یادم باشه اما با اولین امتحان وارد شدم!

نمیدونم چی شد که دلم تنگ شد برا روزایی که اینجا مینوشتم!

هوس کردم بازمم اینجا بنویسم! تا ببینم چی میشه!!!

امروز ایران عاشوراست ولی اینجا تاسوعاست و هوا بارونی و غمدار!

امروزو به همه تسلیت میگم. عزاداریهاتون قبول!


دوشنبه 86 آبان 28 , ساعت 2:41 صبح
 

بسم رب النور!


 


چند روز پیش تولدم بود...


امسال حال و حوصله تولد نداشتم...


شب تولدم بود که مامانم زنگ زد..تا گوشیو ورداشتم، گفت تولدت مبارک مامان جون! باورم نمیشد تو این شرایط مامانم روزاشم یادش باشه دیگه چه برسه تولد منو...


گفتم فکر نمیکردم یادتون باشه؟! گفت: مگه میشه مادری تولد اولین بچشو یادش بره؟


گریم گرفته بود اما نمیخواستم مامانم ناراحت شه، اما انگار فهمید...گفت گریه نکن، باباجان ناراحت میشن ببینن تو شب تولدت گریه میکنیا


بعدش مامان بزرگم گوشیو گرفتن و تولدم رو از طرف خودشونو و باباجان تبریک گفتن...گفتم فکر نمیکردم هیچ کدومتون تو این شرایط یادتون باشه... مامان بزرگم گفتن ، ما که تولد نوه اولیمونو یادمون نمیره.


شبش هم که بابام و خواهر و برادرم سورپرایزم کردن و برام هدیه هاشونو آوردن...


جالب بود هممون بغض کرده بودیم اما انگار هرکدوممون داشتیم برا همدیگه نقش بازی میکردیم که توی غریبی همدیگرو خوشحال کنیم...


کادوهام همش لباسای تیره و سیاه بود...انگار همشون موقع خرید هم غم تو دلشون بوده


صبحش تنها تو خونه بودم دیدم زنگ در رو زدن


در رو که باز کردم، دیدم یه آقایی یه دسته گل بزرگ داد دستم و رفت!


کاغذ روشو که خوندم دیدم نوشته:


تولدت مبارک...از طرف همسرت


دیدم نه انگار امسال که اصلا انتظار تولد نداشتم از در و دیوار دارم سورپرایز میشم...


یادم افتاد که چقدر این چند هفته اذیتش کردم...چقدر این چند روز بهم کمک کرده بود تا با این غم کنار بیام...و چقدر ساعت ها پشت تلفن فقط به گریه هام گوش کرد تا سبک بشم...


با اینکه خیلی از هم دوریم با این که زیاد همدیگرو ندیدیم اما احساس میکردم که تنها نیستم


دلم میخواست یطوری به خاطر همه خوبی هاش ازش تشکر کنم اما نمیدونستم چطوری..


بعضی وقتا با خودم میگم اگه میدونستم داشتن یه همسر اینقدر دلگرمیه شاید زودتر از اینا ازدواج میکردم  


   1   2   3   4   5   >>   >

لیست کل یادداشت های این وبلاگ